برای بیماران با سابقه تشنج یا صرع، برخی داروهای سرفه بدون نسخه می‌توانند فعالیت تشنج را تشدید کنند. لازم است که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی به دقت مناسب بودن این داروها را برای افراد مبتلا به صرع ارزیابی کنند تا از تشنج‌های غیرمنتظره و سایر عوارض جانبی جلوگیری شود.
مکانیسم اثر و پیامدهای بالینی
دکسترومتورفان
- مکانیسم اثر
- اثرات روی سیستم عصبی مرکزی (CNS): دکسترومتورفان و متابولیت فعال آن دارای چندین اثر دارویی از جمله فعالیت به عنوان آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده NMDA، آنتی‌کولینرژیک، آگونیست گیرنده سیگما-۱ و مهارکننده بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین هستند. مهار مرکزی گیرنده NMDA مسئول اثرات ضدسرفه آن است.
- پیامد بالینی
- خطر تشنج: فعالیت ترکیبی آنتاگونیسم گیرنده NMDA و آگونیسم گیرنده سیگما به طور کلی اثرات ضدتشنجی دارد، اما مطالعات نشان داده‌اند که دوزهای بالا می‌تواند خطر تشنج را افزایش دهد.
- تداخلات دارویی: دکسترومتورفان می‌تواند خواب‌آلودگی و گیجی ایجاد کند و اگر با داروهای ضدتشنج مصرف شود، خطر عوارض جانبی افزایش می‌یابد. همچنین ممکن است خطر سندرم سروتونین، که در موارد شدید ممکن است شامل تشنج شود، بیشتر شود. از مصرف همزمان آن با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز اجتناب شود و در موارد دیگر احتیاط لازم است.
گایافنزین
- مکانیسم اثر
- خواص خلط‌آور: گایافنزین عمدتاً به عنوان خلط‌آور عمل می‌کند و به کاهش غلظت و افزایش حجم ترشحات برونشی کمک می‌کند.
- پیامد بالینی
- تأثیر کم بر سیستم عصبی مرکزی: برخلاف دکسترومتورفان، گایافنزین تأثیر قابل توجهی بر سیستم عصبی مرکزی ندارد.
توصیه‌های کارشناسی برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی
- انتخاب دارو: محصولات حاوی گایافنزین برای رفع سرفه گزینه ایمن‌تری برای افراد مبتلا به صرع هستند.
- آموزش بیماران: به بیماران توصیه شود که از مصرف محصولات ترکیبی حاوی دکسترومتورفان اجتناب کنند و برچسب‌های داروها را به دقت بخوانند.
- واکسیناسیون: بیماران را به دریافت واکسن‌های به‌روز طبق توصیه‌های بهداشتی تشویق کنید تا خطر عفونت‌های تنفسی که می‌توانند منجر به سرفه شوند، کاهش یابد.
