بیمارانی که سابقه تشنج یا صرع دارند، باید هنگام مصرف داروهای بدون نسخه برای سوزش معده، رفلاکس معده به مری یا اسید معده احتیاط کنند. برخی از این داروها می‌توانند با داروهای ضد تشنج تداخل داشته باشند و منجر به افزایش فعالیت تشنجی یا عوارض جانبی شوند.
مکانیسم اثر و پیامدهای بالینی
آنتی‌اسیدها
- مکانیسم اثر: آنتی‌اسیدها اسید معده را خنثی می‌کنند و با افزایش pH محتویات معده، تسکین سریعی برای سوزش معده فراهم می‌کنند.
- پیامد بالینی: آنتی‌اسیدها می‌توانند جذب فنی‌توئین را مختل کنند. توصیه می‌شود بیماران حداقل دو ساعت پس از مصرف فنی‌توئین، از مصرف آنتی‌اسیدها خودداری کنند تا از جذب صحیح و اثربخشی دارو اطمینان حاصل شود.
آنتاگونیست‌های گیرنده H2
- سایمتیدین
- مکانیسم اثر: سایمتیدین از عمل هیستامین در گیرنده‌های H2 بر روی سلول‌های جداری معده جلوگیری کرده و تولید اسید معده را کاهش می‌دهد.
- پیامد بالینی: سایمتیدین می‌تواند متابولیسم چندین داروی ضد تشنج را مهار کند که ممکن است باعث افزایش غلظت پلاسمایی و خطر عوارض جانبی از جمله خواب‌آلودگی، آتاکسی، نیستاگموس و اختلالات شناختی شود.
- فاموتیدین
- مکانیسم اثر: مشابه سایمتیدین، اما با تداخلات دارویی کمتر.
مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs)
- امپرازول
- مکانیسم اثر: امپرازول فعالیت سیستم H+/K+ ATPase در سلول‌های جداری معده را به صورت غیرقابل برگشت مهار می‌کند و تولید اسید معده را کاهش می‌دهد.
- پیامد بالینی: امپرازول می‌تواند غلظت پلاسمایی فنی‌توئین، کلوبازام و دیازپام را افزایش دهد و خطر عوارض مرتبط با دوز را بیشتر کند.
توصیه‌های کارشناسی برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی
- آنتی‌اسیدها: از مصرف همزمان آنتی‌اسیدها با داروهای ضد تشنج پرهیز شود.
- آنتاگونیست‌های H2: فاموتیدین به طور کلی گزینه ایمن‌تری نسبت به سایمتیدین است.
- مهارکننده‌های پمپ پروتون: هنگام مصرف امپرازول، نظارت بر سطح داروهای ضد تشنج و تنظیم دوزها ضروری است.
